Sem meets Siem in Newcastle!

20 november 2015

Voor de 10-jarige Sem de Jong uit Ankeveen ging afgelopen weekend zijn allergrootste voetbalwens in vervulling. Sem is al jaren groot fan van zijn bijna-naamgenoot Siem de Jong. Ook toen Sem 2 jaar geleden met PSV-supporter Willem van der Veer mee mocht naar het Philips Stadion kwam daar geen verandering in. Want toen Willem tijdens de wedstrijd vroeg welke speler Sem’s grote voetbalidool was, zei Sem heel kordaat tussen alle PSV-supporters in het stadion: “Willem niet boos worden hè, maar mijn grote idool is mijn bijna-naamgenoot Siem de Jong!”

Sem heeft op Willem een onuitwisbare indruk gemaakt die avond en ook daarna. Niet alleen door de ziekte van Sem, waardoor zijn gezichtsvermogen de afgelopen jaren steeds verder verslechterde, maar meer nog vanwege het bijzondere en positieve karakter van Sem. Want ondanks zijn eigen ziekte, ging Sem zich ook inzetten voor lotgenootjes, door geld in te zamelen voor Kika. Willem: “Sem is een echte held die het verdient om een keer in het zonnetje gezet te worden!” En Willem voegde de daad bij het woord en zocht contact met FC Robinstijn om Sem’s voetbalwens uit te laten komen: een ontmoeting met zijn grote idool Siem de Jong!

Dag 1

Afgelopen weekend was het dan zover! Op Schiphol stond de familie de Jong ons (Pieter en Ed) al op te wachten in de vertrekhal. Ze hadden er heel veel zin in! En wij natuurlijk ook! En dat we met het vliegtuig naar Newcastle gingen was extra leuk, want Sem, broer Tydo en zusje Romée hadden nog nooit gevlogen! Dat maakte het nóg een beetje spannender. Gelukkig verliep alles volgens plan en de kinderen vonden het vliegen superleuk!

Net na de middag arriveerden we in Noord-Engeland en buiten stond de taxi al klaar om ons naar het hotel te brengen. Het was natuurlijk best raar, want iedereen reed aan ‘de verkeerde kant’…. Onderweg kwamen we al langs het indrukwekkende St. James’ Park waar een dag later de big match zou gaan plaatsvinden. Niet veel later arriveerden we bij ons hotel in het centrum van Newcastle. Een mooi hotel waar we heel gastvrij werden ontvangen. Na ons even te hebben ‘gesettled’ in onze kamers en van een lekkere lunch te hebben genoten gingen we lekker de stad in.

Onze Ed ontpopte zich meteen als dé enige echte tourguide van Newcastle. En ondanks dat hij nog nooit in Engeland was geweest, leek het wel of hij ieder hoekje en ieder straatje kende. En hij wist ook precies waar alle beroemde bruggen van Newcastle lagen. De familie de Jong vermaakte zich opperbest en genoot zichtbaar van de Grand Tour door Newcastle!

Weer terug bij het hotel ging iedereen zich even opfrissen en voorbereiden op het avondprogramma. Enige navraag bij het vriendelijke en zeer behulpzame hotelpersoneel leverde de zeer bruikbare informatie op, dat we naar Grey Street moesten, want daar zijn heel veel leuke en gezellige restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Zo gezegd, zo gedaan en we kwamen uit bij het zeer uitnodigende “Harry’s”. Zowel het restaurant als het café gedeelte was al helemaal in kerstsfeer. En ook het eten was er verrukkelijk. Sem smulde van zijn spareribs en ook Tydo en Romée vonden het overheerlijk. Maar ondanks dat we de klok eerder die dag al een uurtje terug hadden gezet om de dag nog wat langer te kunnen maken, begon iedereen toch ook wel een beetje moe te worden. En aangezien de volgende dag ook een lange dag vol verrassingen zou worden, leek het ons verstandig om lekker naar bed te gaan.

Dag 2

Uiteraard begon de zaterdag met een overheerlijk ontbijtje in het hotel. Sommige kozen voor een typisch Engels ontbijtje met ham, spek en eieren. Anderen gingen meer op safe en kozen voor de toast met jam of kaas. Er was een goede bodem gelegd voor de rest van de dag en terwijl Sem, Romée en moeder Annette nog even in het hotel bleven om wat spelletjes te doen en in alle rust toe te gaan leven naar alles wat nog zou gaan komen, gingen Tydo en vader Marcel met Ed en Pieter alvast op verkenning richting het stadion.

We kwamen voorbij een prachtige oude stadsmuur en liepen door Chinatown richting het St. James’ Park. In de buurt van het stadion was ook een heel mooi winkeltje in Football Memorabilia dat natuurlijk even bezocht moest worden. Het was een en al nostalgie en je kreeg meteen de indruk dat Newcaste United een grote, traditionele club is in Engeland met diverse fantastische clubiconen als Kevin Keegan, Paul Gascoigne, Alan Shearer en sir Bobby Robson.

Maar ook diverse Nederlandse spelers waren in het verleden actief bij ‘the Magpies’. Oud-NEC’er Frans Koenen was in het seizoen 1980-81 de eerste Nederlandse speler en John Karelse was er van 1999 tot 2003 reservekeeper. Ook twee echte Nederlandse voetbaliconen waren actief voor Newcastle United Football Club: Ruud Gullit haalde als manager de FA Cup-finale in het seizoen 1998-19999 en Oranje topscorer Patrick Kluivert vond ook hier zes keer het net in het seizoen 2004-05.

Het stadion was al indrukwekkend vanaf de buitenkant. Het beeld van sir Bobby Robson en de oude toegangspoort die in ere is gehouden, allemaal pure nostalgie, echt schitterend! Uiteraard gingen we ook nog even een kijkje nemen in de grote fanshop in het stadion en kozen we allen een mooi souvenir. We zagen de eerste fans al richting het stadion lopen, dus dat was voor ons het teken om terug te gaan naar het hotel en ons klaar te maken voor de wedstrijd samen met Sem, Romée en Annette.

Onder in de lobby kwamen we bij elkaar en er heerste toch wel wat spanning. Nu zou het dan echt gaan gebeuren. Eenmaal bij het stadion was het al een drukte van belang, maar  heerste er een hele ontspannen sfeer. We maakten nog wat foto’s en meldden ons daarna bij de hoofdreceptie in het stadion. Want voor Sem enhet hele gezin waren speciale VIP-kaarten geregeld door Siem de Jong.

We gingen met de lift naar boven en werden naar onze plaatsen begeleid. En wat voor plaatsen! Sem mocht plaatsnemen in de privé VIP-box van Siem de Jong zelf! Wat ontzettend mooi van Siem dat hij zijn eigen box beschikbaar stelde! We werden persoonlijk ontvangen door Fieke, de vriendin van Siem. Ook Siem’s ouders waren aanwezig en zijn vriend Mees Siers (profspeler in IJsland bij IBV Vestmannaeyjar) met zijn vriendin Anne. Het was een heel warm welkom en Sem werd direct door alle aanwezigen op zijn gemak gesteld. Uiteraard keken we onze ogen uit en brachten we uitgebreid verslag aan Sem over wat er allemaal te zien was.

Ook in de box kwam de Engelse voetbalcultuur weer mooi tot uitdrukking. Niet alleen vanwege de mooie foto’s aan de muur, maar ook doordat er voor iedereen naast een programmaboekje een mooi speldje van de wedstrijd Newcastle United – Leicester City klaar lag. Natuurlijk wilde Sem ook alvast wat sfeer proeven in het stadion. Wat een mooi en groot stadion is St. James Park, echt prachtig! En wat een fantastische grasmat ook! Het was overigens best fris buiten, dus we gingen nog even terug de box in, want de tafel was gedekt en ook voor Sem en alle anderen stond een bordje klaar.

De overheerlijke tomatensoep ging er wel in en ondertussen maakten we nader kennis met de zeer sympathieke familie en vrienden van Siem en Fieke. Uiteraard waagde Sem zich naar Engels gebruik ook aan een voorspelling, het zou 4-2 voor Newcastle worden deze middag. Nou daar kon iedereen zich wel in vinden….

De soep was amper op of daar kwamen de gladiatoren onder luid gejuich van alle supporters al het veld op! Helaas begon Siem op de bank, maar we waren er van overtuigd dat zijn kans nog zou komen. De wedstrijd begon met een indrukwekkend eerbetoon aan alle slachtoffers van de aanslagen in Parijs. Het hele stadion applausideerde en zong uit volle borst het Franse volkslied mee. Kippenvel! Daarna begon de wedstrijd en in eerste instantie ging het nog gelijk op.

We wisten evenwel dat Leicester met Jamey Vardy een gevaarlijke spits had, die in de Premier League al 9 duels op rij  had gescoord.  Helaas lukte het hem ook in de 10e wedstrijd en zette hij Leicester op 0-1. Daarmee evenaarde Vardy ook nog eens het record van onze eigen Ruud van Nistelrooy. Helaas bleek het een tegenslag te zijn, die Newcastle niet meer te boven zou komen. Newcastle werd nauwelijks nog gevaarlijk en Leicester liet zien waarom ze derde stonden in de Premier League. Uiteindelijk liepen ze uit naar een pijnlijke 0-3 score.

Siem mocht helaas pas vijftien minuten voor tijd en dus veel te laat zijn opwachting maken. De wedstrijd was toen al verloren. Maar voor Sem maakte dat niet uit, hij veerde op want dit was voor hem wél een bijzonder moment! Zijn grote idool stond nu eindelijk op het veld! Kon hij Siem nu maar naar een doelpunt schreeuwen… Tot het laatste fluitsignaal bleef Sem dan ook op het puntje van zijn stoel zitten en koesterde hij zijn moment! Na de wedstrijd zochten we weer de warmte van de box op en onder het genot van een hapje en een drankje was het nu wachten op de hoofdrolspeler zelf.

Uiteraard werd de wedstrijd grondig geanalyseerd door alle aanwezige voetbalexperts. Het was erg gezellig. En toen ging ineens de deur open… Daar was Siem! Dit was het grote moment waarvan Sem altijd  had gedroomd! Siem liep meteen naar Sem en gaf hem een warme handdruk. Hij had ook een heel speciaal cadeau meegenomen voor Sem: het officiële wedstrijdshirt dat Siem even daarvoor nog in de wedstrijd gedragen had. Het was zelfs nog nat van het zweet!

Wauw, wat een te gek cadeau van Siem! Natuurlijk signeerde hij het shirt voor Sem en gingen ze samen met het shirt op de foto. Daarna mocht Sem een aantal vragen stellen aan Siem. Zijn eerste vraag was een pikante: Wanneer kom je weer terug naar Ajax? En dan: Hoeveel bekers heb je al gewonnen? En, van welke voetballer ben je zelf fan? Sem genoot volop van dit bijzondere moment en bleek ook een echte moppentopper te zijn! Er zaten zelfs enkele mopjes bij die op het randje waren en eentje die Siem moest doorvertellen aan zijn broer Luuk…

Sem had zelf overigens ook nog iets meegenomen voor Siem. Siem kreeg de favoriete drop van Sem en een door Sem zelfgemaakte medaille. Siem was er trots op en deed de medaille direct om. En zo stal Sem het hart van Siem en iedereen aan tafel! Wat een ontzettend leuke, positieve en bijzondere jongen ben jij Sem! We namen afscheid van Siem, Fieke en alle anderen en bedankten hen voor hun gastvrijheid en enorme betrokkenheid. Het was echt een onvergetelijke dag!

Op de terugweg naar het hotel kon Sem zijn geluk niet op en genoot hij zichtbaar na van deze bijzondere middag. Dit was wat hij altijd gewild had! Na even tot rust te zijn gekomen in het hotel, werd de avond afgesloten met een heerlijk etentje in een van de uitstekende restaurants van de stad. De volgende ochtend namen we na ons ontbijt een taxi naar het vliegveld om met een koffer vol bijzondere momenten en ongelooflijke herinneringen weer terug naar Nederland af te reizen.