Sem viert landstitel met de PSV-spelers

8 april 2015

Zaterdag 18 april is een dag, die de 16-jarige Sem Hendriksen uit het Brabantse Vorstenbosch niet snel zal vergeten. Het was de dag dat zijn PSV eindelijk weer kampioen van Nederland kon worden!

Tot het laatste moment was het erg spannend of het wel door kon gaan. Maar Sem kreeg groen licht van de artsen en kon de reis naar Eindhoven aanvaarden. Rond 18.00 uur werd hij met de ambulance opgehaald vanuit het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen om naar zijn club PSV te gaan. Zijn broer Luc had de wens ingediend omdat Sem een grote PSV fan is.

Om 19.30 uur kwamen Sem, Luc en hun ouders aan bij het Philips Stadion en werd daar welkom geheten door PSV. Hij mocht direct door naar het supportershome van PSV waar Sem en Luc enkele cadeautjes van FC Robinstijn kregen. Een mooie vlag voor over zijn bed en een shirt met zijn naam en leeftijd achterop. Na een drankje werd Sem in zijn bed de spelerstunnel ingereden, waar de spelers op 2 meter afstand klaar stonden om het veld te betreden. Dichterbij kun je niet komen zou je zeggen. Hij ging in zijn bed achter de spelers aan richting het veld om vervolgens voor de hoofdtribune door naar zijn plaatsje in het stadion te gaan om deze topper te kunnen bijwonen.

Sem en zijn ouders werden voorzien van drankjes tijdens de wedstrijd die vanaf de 3e minuut al helemaal los ging want Luuk de Jong kopte direct raak aan de kant waar Sem met zijn bed stond. Eenmaal bijgekomen van al het juichen, het zingen en het feesten in het stadion was het alweer raak. Memphis Depay schoot een vrije trap binnen en weer leek het alsof het stadion ontplofte!

Sem, Luc en zijn ouders genoten van deze geweldige avond bij zijn PSV en het was heel bijzonder hoe andere supporters met hem meeleefden. Ze kwamen zelfs sjaaltjes en een vlag brengen om over het bed van Sem te leggen. Het zorgde allemaal voor nog meer verbondenheid en sfeer op de tribunes.

Het feest in Eindhoven was natuurlijk helemaal compleet toen er een eindstand van maar liefst 4-1 op het scorebord stond: PSV was landskampioen en Sem was erbij!! Veel gezang, vuurwerk en confetti zorgden voor een geweldig volksfeest op de tribunes. Maar Sem stond inmiddels met zijn bed aan de rand van het veld bij de cornervlag om maar niets te hoeven missen van de huldiging en de ereronde van zijn idolen!

En natuurlijk gingen de spelers hun geluk en blijdschap vieren met de fans. Maar wat er toen gebeurde had Sem natuurlijk nooit durven dromen. De PSV-ers Bruma, Maher en Zoet zochten Sem op en lieten hem zelfs de kampioensschaal vasthouden. Ze deelden hun grote geluk met Sem en vertelden hem dat Sem hun held was. Miljoenen mensen in Nederland zagen het allemaal live op TV. Jeroen Zoet liet ook nog even zijn kampioensmedaille zien. Wat ongelooflijk mooi!!!

Daarna mocht Sem in de catacomben nog wat drinken en kwamen nog een paar spelers even bij hem langs voor een mooie foto. Vermoeid maar zeer voldaan ging Sem met zijn broer en ouders terug met de ambulance naar Nijmegen om daar verder na te genieten van deze bijzondere avond.

Ook de dag erna stond Sem nog veelvuldig in het middelpunt, want alle kranten en nieuwssites wilde zijn verhaal horen. Sem kwam zelfs nog op TV bij Hart van Nederland. Hij genoot van alle aandacht en de wensdag gaf hem ongelooflijk veel nieuwe kracht en energie.

Het was de avond van Sem! Een avond die in heel Nederland heel veel indruk heeft gemaakt en die heeft laten zien dat voetbal verbind. Dat is de magie van FC Robinstijn en daar zijn we ongelooflijk trots op!

Lees ook hoe Sem het zelf allemaal ervaren heeft:

Kampioenswedstrijd PSV- SC Heerenveen

Vorig jaar ben ik ziek geworden. Toen ik in het Radboud lag, heeft mijn broer Luc mij, samen met de pedagogisch medewerker, aangemeld bij stichting FC Robinstijn. Het leek hem leuk om een keer een wedstrijd te gaan kijken van mijn favoriete club PSV. Ik ben vorig jaar een keer uitgenodigd, maar net op dat moment was ik erg ziek. Het kon toen niet doorgaan. De tijd verstreek en nu ik weer in het ziekenhuis lag/lig, werden de contacten met FC Robinstijn opnieuw gelegd. Eerst probeerde men om mij op 11 april naar de wedstrijd te krijgen. Helaas ging dat toen niet lukken. Achteraf was dat niet zo helaas, want een week later mocht ik wel gaan en dat was nu net DE kampioenswedstrijd. Wat ontzettend vet. Vrijdagavond vertelde Luc mij het grote nieuws. Wat een verassing! Maar zaterdag kreeg ik enorm pijn en moest ik om 17.00 uur nog een scan laten maken. Ik zag het al gebeuren dat ik niet kon gaan. Hier op de afdeling werd alles op alles gezet zodat ik toch kon gaan en wat een feest, om half zeven kon ik dan toch vertrekken met de broeders van Stichting Ambulancewens. Wat een feestje al onderweg, Alle feestelijke nummers, inclusief het nieuwe kampioenslied, schalden door de ambulance. Daar werd ik wel vrolijk van! Ook Han en Jan waren erg betrokken. Ik kon me geen betere begeleiders wensen dan deze twee trouwe PSV’ers!

Aangekomen bij PSV werden we ontvangen in de stewardskantine. We kregen een drankje en ik kreeg van FC Robinstijn (Eric) een heel mooi shirt van PSV. Ik werd enorm verwend. Ineens werd ik door Han en Jan door de gangen gereden om vervolgens oog in oog te staan met de mannen van PSV! Zij stonden klaar om het veld op te gaan en ik ging achter hen aan de sluis door. Dat was tof! Snel een plekje zoeken langs de kant en het feest kon beginnen. Want wat was het een feest. De stemming zat er goed in en er werd lekker gescoord. Het moest er gewoon van komen. PSV werd kampioen!!!

Na de wedstrijd was het één groot feest. Ik bekeek het allemaal vanaf de zijlijn waar Han en Jan me parkeerden zodat ik alles goed kon zien. De spelers liepen met de schaal een rondje langs het veld. Het leek de stewards erg leuk als een paar voetballers even langs konden komen. En ineens kwamen ze aan: Maher, Bruma en Zoet. MET de kampioensschaal. Wat was dat een superverrassing! Ik mocht hem zelfs even vasthouden. Dit had ik echt nooit verwacht. Wat een eer. En wat een lieve woorden van deze mannen van PSV. Geweldig, Uiteindelijk gingen de mannen van PSV het veld af en wij volgden. In de kantine kregen we nog wat te drinken en wat denk je? Ook daar kwamen nog wat spelers een praatje maken en mocht ik op de foto. Ik heb echt ontzettend genoten van deze ervaring en het heeft mij heel veel energie gegeven. Dit kon ik goed gebruiken, want ik lag al twee maanden in het ziekenhuis.

Ik wil graag een aantal mensen ontzettend bedanken:

Allereerst natuurlijk stichting Robinstijn en stichting Ambulancewens. Dankzij jullie kon en mocht ik aanwezig zijn bij deze geweldige avond. Han en Jan en Eric, TOP!

Natuurlijk wil ik ook alle mensen van PSV bedanken. Niet alleen de spelers, maar ook de (hoofd)stewards die mijn verblijf tot een feestje maakten. Wat een grandioze club!

Ook de verpleegkundigen, pedagogisch medewerksters en artsen van Q2Zee hartelijk dank. Door jullie doortastende optreden kon ik toch nog gaan.

En natuurlijk de allerbelangrijkste: mijn broer Luc. Bedankt lieve broer dat jij me hebt opgegeven!

Groetjes, Sem