Amin voorop met de kampioenen van PSV

18 april 2015

Onze lieve kleine Amin (6 jaar) had de hele middag al gekeken of het al tijd was en of het busje met de begeleiding van FC Robinstijn er al aan kwam. Hij kon het bijna niet meer volhouden, maar gelukkig… daar waren ze. Met een mooie grote bus. Binnen zat de hele familie al klaar en stond een wedstrijd van FC Barcelona op. Ja, FC Barcelona daar wilde Amin ook wel graag een keertje naar toe, maar de kampioenswedstrijd van PSV, ja veel mooier kon het niet worden. Memphis Depay is zijn favoriete speler. En die ging hij vandaag in actie zien.

De video boodschap van Stijn Schaars was al speciaal voor Amin, hij kon zijn geluk niet op. Stijn noemde zelfs zijn naam. Amin werd er stil van. Na het uitpakken van de cadeaus, konden we dan eindelijk vertrekken. Amins geduld was op! Vlug de pet en de zonnebril op, als extra bescherming voor de felle voorjaarszon. Amin stond al klaar in de gang en zijn vader, broer, oom en neef moesten opschieten!

Oef, wat was het al lekker druk in het centrum van Eindhoven. En bij het PSV stadion was het helemaal een gekkenhuis. Gelukkig hadden we een gereserveerde parkeerplek en wandelden we even later naar het Italiaans restaurant Mi Dica gewandeld. Lekker pizza eten en spaghetti met rode saus, zonder vlees voor Amin. Daarna nog een lekker kinderijsje, liefst zonder alle mooie poespas als slagroom en chocolade, gewoon een ijsje. Héérlijk!

Daarna liepen we op ons gemakje terug. Wauw, nu was het pas echt super druk bij het PSV stadion. We konden er bijna niet doorkomen. Gelukkig was het binnen een stukje rustiger. Even geduldig wachten tot er iemand beschikbaar was om even mee te lopen naar het Phoxy-hol. Amin had alle geduld van de wereld en er was genoeg te zien. Zoveel mensen…

In het Phoxy-hol kleedde Amin zich razendsnel om in het PSV-tenue en daarna vlug door naar de catacomben. Daar moesten we even wachten en even later mocht Amin aan de hand van Phoxy het veld op. Er was bijna niemand van de familie die het droog hield. Zo’n mooi gezicht. Zoveel confetti en rook, en voorop liep daar die kleine dappere man, zonder aarzeling dat propvolle stadion in. Er is voor geen enkele ouder een mooier gezicht dat dat….

Daarna vlug achter Yaël van PSV aan om snel om te kleden zodat we niks zouden missen van de wedstrijd… Maar ja, natuurlijk viel daar al heel snel de eerste goal van Luuk de Jong. BALEN. Die hadden we gemist. En dus besloten we om dan maar vlug om te kleden in de gang buiten. Geen tijd meer om helemaal naar binnen naar het Phoxy-hol te lopen! We wilden niet nóg een goal missen. Maar Amin was ‘cool’, hij liet het allemaal over zich heen komen.

Een spannende eerste helft volgde. PSV liet Heerenveen alle kanten van het veld zien. Geweldig, het kan bijna niet meer mis. We worden kampioen!  In de rust mocht Amin op de stoel van Phillip Cocu zitten, dat was leuk. Helemaal toen er een foto werd gemaakt met de hele familie op de stoelen van de trainers. Om niet weer een stuk van de wedstrijd te missen, liepen we daarna vlug weer naar boven. En dit keer waren we mooi op tijd terug.

En toen… was daar het einde van de wedstrijd. KAMPIOENEN!!! Lieve Amin zat trots op de schouders van zijn oom, om maar niks te missen van de huldiging. Daar hoog op die sterke schouders, zat Amin te zwaaien met de uitgedeelde kampioenschaal.  Maar dan duurde de huldiging toch iets te lang, Amin viel in slaap. Zo’n spannende dag, zoveel indrukken, zoveel feest en geluk. Het was even te veel. De slaap won het.

Na de huldiging hebben we de familie thuis afgezet. En onderweg hebben we alleen maar gehoord hoe enorm leuk en fijn en fantastisch het was en hoe dankbaar de hele familie was voor zo’n geweldige ervaring. “PSV en FC Robinstijn bedankt!”